«παιδιά είναι…»
(κείμενο του Παντελή Μπουκάλα στον ημερήσιο τύπο)

            Το ότι «ο λαός έχει πάντα δίκιο» το ξέρουμε απ' τους πολιτικούς, που, στην ανηφόρα τους ως την κάλπη και με την ελπίδα της ψήφου, δημαγωγούν ασυστόλως. Να όμως που το ίδιο σλόγκαν, ελαφρώς παραφρασμένο, έχει οπαδούς και σε άλλους χώρους, αθλητικούς: «Ο κόσμος είχε πάντα δίκιο. Ό,τι κάνει είναι δικαιολογημένο. Όταν είναι άσχημο το αποτέλεσμα, αντιδρά», απεφάνθη ο προπονητής του Ηρακλή Άγγελος Αναστασιάδης. Και, δικαιολογώντας ακόμη και την καταστροφή του Καυταντζογλείου από τους ίδιους τους (απροκλήτως και ανενοχλήτως δράσαντες) οπαδούς του «Γηραιού», συμπλήρωσε: «Παιδιά είναι, τρέλα έχουν».

            Έχουμε ακούσει βέβαια αναρίθμητους παράγοντες, προπονητές και παίκτες κάθε αθλήματος να δοξολογούν τον «ηρωικό λαό» της ομάδας τους που «είναι ο δωδέκατος παίκτης (ή και δέκατος τρίτος και δέκατος τέταρτος, όταν εισβάλλει στο γήπεδο για να πετύχει με τα βίαια χέρια του ό,τι αδυνατούν να πετύχουν οι παίκτες με τα επιδέξια πόδια τους), αλλά τόσο απερίφραστη υπεράσπιση της χουλιγκανικής αυτοδικίας δεν είχε υπάρξει ως τώρα. Ένας προπονητής, ο κ. Αναστασιάδης, που θέλει τους παίκτες στρατιωτάκια υπάκουα στην απολυταρχική βούλησή του, δεν δυσκολεύεται να νομιμοποιήσει την καταστρεπτική «εκτόνωση» των οπαδών. Κι όχι μόνο να τη νομιμοποιήσει αλλά και να προκαλέσει την επανάληψή της. Εφόσον «άσχημα αποτελέσματα» υπάρχουν πάντοτε, για όλες τις ομάδες, και εφόσον τα παιδιά «είναι παιδιά», όποιο ποδοσφαιρικό λάβαρο κι αν λατρεύουν με φανατισμό θρησκόληπτου, οι «αντιδράσεις» (το ξήλωμα των κερκίδων, το γιουρούσι στον αγωνιστικό χώρο, ο προπηλακισμός διαιτητών) θα συνεχίζονται ώσπου να πάψει ο ήλιος να μας επισκέπτεται από την Ανατολή.

            Και γιατί άλλωστε να μη συνεχιστούν; Πρώτον, όπως είδαμε και στις αναμεταδόσεις από τα φημισμένα γήπεδα της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ, «αυτά συμβαίνουν και εις τας Ευρώπας» - οι φωτοβολίδες και οι πέτρες εναντίον αντιπάλων δηλαδή, ο τραμπουκισμός, ό,τι τέλος πάντων γίνεται για να μην ξεχνάμε ότι το ποδόσφαιρο είναι πόλεμος και μάλιστα όχι τόσο συμβολικός όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Δεύτερον, κι αν ακόμα συλληφθεί κάποιος ηθικός ή φυσικός αυτουργός, κανένα πρόβλημα. Εάν είναι «επώνυμος» (είτε έχει ήδη επιβραβευτεί από τους ψηφοφόρος, όπως ο κ. Τάσος Μητρόπουλος, δημοτικός σύμβουλος του Πειραιά, είτε σκοπεύει να πολιτευτεί, όπως ο Φιλιππίδης, για να μην αφήσει τη χώρα ορφανή από τη νηφαλιότητά του), θα περισωθεί με ένα αστείο πρόστιμο. Κι αν είναι «απλός φίλαθλος», θα τιμωρηθεί με αναστολή και, ήρωας της παρέας πια, θα καμαρώνει που πολέμησε για τη φανέλα. Κάπως έτσι, του χρόνου τέτοιο καιρό, θα ξαναακούμε κασέτες με συνομιλίες αγοραπωλησίας, θα ξαναβλέπουμε καταστροφές γηπέδων και θα ορκιζόμαστε πως «αύριο πρωί πρωί αρχίζουμε την εξυγίανση»...

1. Να συντάξετε περίληψη του κειμένου σε 90 – 100 λέξεις.

25/100

2. Ποιος είναι ο τρόπος ανάπτυξης του παρακάτω συλλογισμού; Να κρίνετε την ορθότητά του. «Ο κόσμος είχε πάντα δίκιο. Ό,τι κάνει είναι δικαιολογημένο. Όταν είναι άσχημο το αποτέλεσμα, αντιδρά»

5/100

3. Να βρείτε τα συνθετικά των παρακάτω λέξεων: αυτοδικίας, υπάκουα, απολυταρχική, νομιμοποιήσει, θρησκόληπτου.

5/100

4. Να βρείτε συνώνυμα των παρακάτω λέξεων: φημισμένα, αυτουργός, νηφαλιότητά, πολέμησε, συνομιλίες.

5/100

5. Σε ποια σημεία της τελευταίας παραγράφου το ύφος γίνεται ειρωνικό;

5/100

6. Ποιες αιτίες της βίας στα ποδοσφαιρικά γήπεδα εντοπίζει ο συγγραφέας του κειμένου;

5/100

επιμέλεια: Συμεωνίδης Βασίλης

Ημερομηνία τελευταίας επεξεργασίας: Τετάρτη, 25. Απριλίου 2007